"දිවා රෑ දෙක හද සමීපේ
දෑස නොපියා බලා ඉන්නා දෙයකි සෙනෙහස
නොලැබ පරිභව මුත් කිසිත් අන්
මොලොක් තෙපුලක් ලබා ගැන්මට
ජීවිතය තුරු
මුහුණ මත ඇස් රඳා ඉන්නා
දෙයකි සෙනෙහස"
-සරච්චන්ද්‍ර-

ගලා යයි මන්ද මාරුතය
ගුරු බැතියෙන් පෙම් මල් පුදාගෙන
දයාබර කස ගස් යටින්
සෙනෙහෙබර මල් මඟ මතින්
සෙහෙහෙන් සි⁣තින්

ඔබේ මුදු වදන්
රැව් දෙයි දේශන ශාලා පුරා
නැගෙන සිනා රැළි මතින්
නුඹ බලයි මා දෙස හෙමෙන්
පා මුදු සිනා
මා සිනාසේදෝ කියා

දැනුදු මා බලා සිටිමි
තවමත්
ඇසෙන තෙක්
ඔබෙ මුදු කතා
කෙදිනද කියා
ගිලී යන අඳුරේ
පහන් කණුව දෙස බලමින්

චායාරුපය ; ලාල් හෑගොඩ