කියුවාට කිචි බිචිය විහඟු දවසක් අලුත්
බෙදුවාට රන් කිරණ වෙනද වාගෙම ඉරත්
දිලුනාට තණ පලස මත රිදී පැහැ පිණි බිඳුත්
මම කාට කියන්නද දැනෙන තනියත් දුකත්

ඉද්ද මල් ඇහැරිලා එබි එබී දොරකඩට
පැද්දි පැද්දී හිමින් කියනවා මඳනලට
නැද්ද අද කවුරුවත් ගෙනියන්නෙ බුදුපුදට
සද්ද නැතුවම යන්න වෙයි වගේ ගහමුලට

මුළු හතර මායිමේ අමු සෙහොන් සිරි මවා
කළු පාට විතරක්ම හීන වලටත් කවා
සළුවකින් තනාගත් කඳුළු ගඟකින් දොවා
පුළුවනිය අම්මෙකුට නවතන්න ලොව පවා

තිබු තිබු සියලු දේ තැන තැනම ගල්වෙලා
ගෙවි ගෙවී යන්නෙ නෑ හෝරාව නැවතිලා
තැවි තැවී ඉන්න බෑ තව දිනක් මග බලා
වහා වහා යළි එන්න ගිය ගමන නවතලා