පුන්සඳ නැගී නැත ගගනත වේ අඳුරූ
සංහිඳ පහන්සිළු වියැකී යන අයුරූ
පන්හිඳ රසික ගිලිහී මුව වී වියරූ
දුක්කඳ නැගේ හදවත සපුරා මිතුරූ

පෙනේ නිබඳ බිහිසිණු සිතුවම් නෙතට
දැනේ හදට සංකාවක් පෙර නොවට
කනේ වැටෙන තතු නොම ගෙන ඒ සතුට
අනේ කුමක් වීදෝ අද මේ ලොවට

තැන තැන මිනිස් දිවි වැනසෙන තොරතුරුය
යන එන දනන් පවසන තතු බියකරුය
දන මන සතුට ගිලිහී සොව නිරතුරුය
හැම දන දියත දිවි මාවත අනතුරුය

දෙසින් දෙසට රෝ බිය පැතිරෙන අයුරූ
ඇසින් දකින දේ අදහනු බැරි මිතුරූ
මසින් ලෙයින් පිරි දිවි ගිලිහෙන අයුරූ
පසක් කළේ ජීවිතයේ බව නිසරූ

තියුණු නැණින් වෙසරද වෙදැදුරු දියත
දැවුණු දනන් රෝ සුවපත් කළ පුවත
ඇසුණු සැණෙන් මඳ සුව ගෙන දේ මසිත
සොයනු හැකිද කිසිදින තිරසර බෙහෙත

18/08 /21