කන්කසන්තුරේ ,පේදුරු තුඩුව, චාවා..
කොඩිකාමම්..පලෙයි..අලිමංකඩ ත් පීරා..
සේතුකාලන් කෝකිලා දේවී අම්මා....
ගත්තා ය ..නිලාවේලෛ ළිඳ තරම්
දුක් ගොඩක් හාරා.

වසර ගණනක් පීඩිතව පැසුණී..
ලැබූ දුක් මැද ..තල් ..පොල් ..කරටි මැරුණී...
බුදුන් සහ ශිවන් ලෙයින් වැකුණී..
දුකින් පෑගුණු උන්.....දුකින් නැසුණී..!

නොඉපදී
පිනි පොදෙන්..සළුවෙන්..
දෙමට මල් පියලින්..,
ගින්නෙන් දැවූ පුර ,
පත්තිනි ව ඉපදීම ..ගින්නෙන් ..
සැපතක් ද මට කියන්
දැවුනත් රිදුම් නොකියන කෝකිලන්..?

නුඹ මෙහෙන් කණින විට ..දුක හාර හාරා...
සෙවූවා අපෙත් අම්මා පපු කැණැති හාරා
තවත් ගින්දර කුමට ..දැවුණු පුරකට මදුරා..?
අඳුන් ගිර පයින් මැඬ සුවඳ හාලක් ඉසිමු..
කුංකුමෙන් රතු තිළක තබනට.. කෝකිලා වා..!!