කළු දුමාරය වැද දැවී ගිය
තාල වර්ගයෙ කැහැටු පොල් ගස
පිලිස්සුණු දෑතින් වඩා ගෙන
වාරු කරගෙන සිටියි සඳ වත
චන්ද්‍ර වංශයෙ උපන් කුලවත්
ගිලාන ව ගිය බිළිඳු සඳ වත

ශ්වාස රෝධක කටුක ගඳ තුළ
විසංඥව ගිය නුවර දොරකඩ
බිඳී ගිය පහනක් අතින් ගෙන
එබි එබී බැලුවා පහන් රුක
මිනිස් මුහුනක් සොයා ගන්නට
එක ම බෙහෙතක් අසා ගන්නට

බිඳ වැටුණු ශිෂ්ටාචාරයේ
කොන්ක්‍රීට් හා යකඩ ගොඩ ළඟ
අඩ දණින් නැග සිටියි බිත්තිය
පෙන්වමින් පපුවේ තුවාලය
පැසව පැසවා සැරව වැගිරෙන
වෙඩි තියන්නට එපා කියමින

එකෝමත් එක කුරිරු දවසක
මිය ගියා මෙහි වැටී ප්‍රේමය
බිඳුණු වීදුරු කටු ඇණී ළය
ගින්දරෙන් රතුවුණු යකඩ උඩ
වංස කුල ගොත් දර සෑය මැද

සුළඟ හඬමින් කහින හඬ මිස
මුහුද කෙඳිරිලි නගන හඬ මිස
කුලවතෙකුගේ කිසි හඬක් නැත
ව්‍යාධියෙන් පිරි මහා පුරවර

තුරුල්ලේ දී ම බිලිඳු මිය ගිය
ගොළු මවක මෙනි විසල් නගරය