කුණාටුවකට හසුව ගස් වැල් ඇඹරිලා මුල් ඉදිරුණා
බිත්තියේ මැටි පෙඟී පෙඟී වුව දිය නොවන්නට වෙහෙසුනා
වහලෙ පොල් අතු විකාගෙන ලී දරාගෙන දුක වැළපුනා
නුඹේ සුසුමට එවන් වහලෙක මුදුන් ලීයම ගැළවුනා

අදක ඊයෙක මලකි සුපිපුණ කෙලෙස මේ දුක් ඉවසනා
ජීවිතේ කළ එකම වරදට මලට ගැරහුම් හිමි වුනා
ප්‍රථම ප්‍රේමයෙ කුරිරු විස කටු ඇනි ඇනී හද පෑරුණා
ප්‍රේමයක ඵළ රකින රහසට කුසෙත් ඉඩ කඩ මදි වුණා

දුවේ ඉනිමං නොවෙයි ලෝකයේ නාග රූපත් තියනවා
ඉහල පමණක් නොවෙයි දිවියක පහළ යාමුත් තියෙනවා
පංති ගිහිනුත් දන්න උත්තර විභාගෙදි මඟ හැරෙනවා
එහෙව් සරදම් දුවේ ඉදහිට ඉරණමත් කර බලනවා

ඇතොත් වණයක් පාර පාරා හදේ ගින්දර තදින් අවුලන
නොපෑරී රැක ගන්න එකමයි දුවේ දිවියට වඩා සුන්දර
අතින් ඇද ඇද සුසානය වෙත පාර කිව්වත් නියගලා අල
සුනෙර සේ හෙට නැගිටලා නුඹ දෙපා තියපන් අලුත් ලොවකට