කිරි කුස්සිය පිළිකන්නේ,
මහ ලිග්ගල් තුන මුදුනේ,
කල්දේරම ගොන්නන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

රබර් කොටන් දර දමලා,
පූහ්...පූහ්...ගිනි පිඹලා,
ගින්දර බෝ කරගන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

ලිඳේ බොලොක්කෙට දමලා,
වතුර බාල්දිය ඇදලා,
කල්දේරම පුරවන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

කිතුල් කඳේ පලුව කපා,
කිරි බන්ඩේ හදල දුන්න,
කිතුල් පත්ත දෑත බදා,
හබල් ගාන්නේ.

හබල් පාර ඉවසනු බැරි,
සුදු නෝනගෙ සුදු කිරි කුඩු,
බුබුළු දමන උණු වතුරේ,
ගිලී නැහෙන්නේ.

කල්දේරම කොත ගහලා,
කිරි සාගරයක් හැදිලා,
ගැට්ට වටේ පෙන පිරිලා
වාන් දමන්නේ.

ඉස් මුදුනට ඉර එන්නට,
දෙපැයයි ඉතිරිව ඇත්තේ,
සොකඩ ටකේ හෙලවෙකොට,
පෝලිම් ගැහුනේ.

පෝලිම කොච්චර ආවත්,
හැත්තෑ හතරයි ඉන්නේ,
ඒ ගැන හරියට දන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

පෙරංගාපු පොල්කට්ටට,
බෙළෙක් කෝප්පෙට වක්කර,
කැරඬිය පුරවා කිරිදෙයි,
කිරි මුදියන්සේ.

උගෙ අම්මා කිරි මැණිකා,
උගෙ අප්පා කිරි බන්ඩා,
හද්දා පිටිසර කොල්ලෙකි,
කිරි මුදියන්සේ.

ඇන තියාන උන් අම්මගෙ,
උරේ උඩින් කුක්කු තනේ,
ඇදගෙන මව් කිරි බිව්වේ,
කිරි මුදියන්සේ.

අනේ මූට මක් උනාද,
කොඩිවිනයක් පෑගුනාද,
කිල්ලටවත් අහු උනාද,
කිරි මුදියන්සේ.

සිස්සත්තෙන් පාස් වෙලා,
ජේෂ්ඨයට යන්න වෙලා,
ඒක නිසා පේන්ඩ නෑ,
කිරි මුදියන්සේ.