සම්බුදුන් පා කමල නැමදලා
පේ වෙලා
රත්තරන් අබරණින් සැරසිලා
හැඩ වෙලා
සදාකල් නුබට හිමි
ඔටුන්නත් හිස දරා
වෙනද හුරු පුරුදු ලෙස
ගුවනැබේ රජ වෙලා
දගකාර සියක් පෙති
මුකුළු ලග නවතිමින්
අදුරු දිවි මන් පුරා
නව අරුණ ගල්වමින්
කදුළු සෝ දුක්නිවා
සිනහවක් පූදමින්
හිමි සඳේ නුඹ දියට
එක් කළා ජීවයක්
හැම ඇකය සනසමින්
සැරිසරා වෙහෙසෙමින්
ගිනියම් වු රැස් කැරලි
ලය තුලට හකුලමින්
විඩාබර මුව වසා
ලෝකයෙන් සගවමින්
නුබ ඇදේ මා වෙතට
සැනසුමක් අයදමින්
පුරුදු ලෙස වැලදගමි
සෙනෙහස ම පුරවමින්
කියාගනු නොහැකි වූ
ප්‍රේමයක් මුමුණමින්