දැවී හළු වී ගිය දුමිදුන්
කෙරෙන් මතු වී අංකුරයක්.
පුදන්නට නුදුටු පිය මිතුරා හට
සයුරින් එතෙර ලක් පති.

රන් පාත්‍රයක වඩවා,
පිරිවර ලදුන් සමගිනා,
ලපටි බෝ සමිදුන්,
භාරදුනි පිය දියණි වෙත.

හෙළ දෙරන සැළුනා,
මහා අනුහස් බෙළෙනා,
බෝ සමිදු පිහිටුනා
උයන මහමෙව්නා.

කතකි ගෙන ආවේ,
තරණය කර මහා සමුදුර.
අහෝ! එනමුත් අද,
තහනම්‍ ය කතුනට බෝ මළුව.

පුදනට බෝ සමිඳු මම්,
ඈත මළුවේ ඉදං
පුරවමි කළය පැන්,
කදුළු පිරි දෑසින්.