නුඹෙ අම්ම එනවිටත් මා එක්ක පොඩි පැලට
පුතු ඇවිත් තිබුනනේ කාගෙන්ද ඇගෙ කුසට
දුන්නමුත් උප්පැන්නෙ පියාණන් ලෙස නමට
කවුරුන්ද ඇහැවිවෙ නෑ ආදරේ වැඩි කමට..

ගියත් මම පාන්දර ගෙයින් පිටමන් බලා
දවස් ⁣දෙකතුන හිටියෙ ගමෙන් දුරකට වෙලා
අත්කකුල් වල නැගුනු කරගැටට නෙත් හෙලා
ටික කලක් යන විටදි ඇයම පිලිකුල් කලා

මම නිවසෙ නැති අතරෙ සලෙළු වෙක් පැමිණිලා
හැමදාම නිදි යහනෙ සිත් තොසින් සනසලා
ලඟ තිබුන සේසතම ඔහු අත්ලෙ රඳවලා
අනෙ පුතේ අපෙ සිහින නුඹෙ අම්ම බොඳකලා

දිනක් මා පැමිනෙද්දි රෑ ටිකක් බෝවෙලා
හුඟක් මහ සෙනග ගොස් හිටියෙ එහි පිරිලා
පොල් කඩල ගෙන දුන්නු තුටිටුවත් පුදාලා
නුඹෙ අම්ම රෙදි කඩින් බාල්කෙක එල්ලිලා

යන්නෙ උඹ ගෙයි දාල⁣ කොහොමදැයි සිතාපන්
ටික දොහක් තව ඉතින් දුක් කඳුලු දරාපන්
කිරි දීපු හැටි අමිම හීනෙනුත් බලාපන්
තව ටිකක් මගෙ පුතේ පොල් ගොඩෙි නිදාපන්.