වීදිය බණ්ඩාර රජ්ජුරුවන් ආපූ
ඉතිහාසයක රසමුසුතැන් ගලපාපූ
මුළු බටහිරට ඇති නුවරයි ඔදපාපූ
පිළින්ද නමින් දිදුළයි හැඩ වැඩපාපූ

සිංහරාජයට ළඟ නෑකම කියනා
කළුගල රක්ෂිතය වෙයි සැම සිත් බඳිනා
නිතරම ගලා හැලෙනා දිය මනබඳනා
සවනට නෙතට මනහර දසුනකි ගැටෙනා

හරිත වණින් බබළන වන වියන මැද
නිසලය ශාන්තය දැනෙනා සුවය අද
වන මැද පිහිටි අරණේ දම් සුවය විඳ
කිමිදෙමු අමා රසයක පෙම්බර සබඳ

දිසෙයි තේ රබර් කෙත්වතු හරි හැඩට
නටයි පුංචි දරුවෝ ඉපනැල්ල පිට
ගඟයි ගලන්නේ මඟුරුව කලාවට
ලොවයි දිනන්නේ පාසල කන්ද පිට

සිරිසිරි ගගා අවුරුද්දේම වැස්ස වැටේ
හෙරලිය පොළොස් ගෙන රසට ම දමයි කටේ
කොළපත රැගෙන ඇදගෙන යයි මිදුල වටේ
තාප්පයක් කොයින්ද මෙහි ගෙයක් වටේ

වැලි පොළොවේ බිංකුන්ඩන් නටවන්නේ
ලිප් ගල් තුන උඩයි කුසගිනි නිමවෙන්නේ
වේළුණු දර කැබලි හෝ ගා ඇවිලෙන්නේ
සීතල සුළං ඇවිදින් ගත පොරවන්නේ

ගස දැඩි උනේ කිරි පිහියෙන් දුක්විඳලා
සුළඟේ තාලයට නැලවී පද ගොතලා
කරුණාභරිත හදවත් සෙනෙහස පාලා
සැම දෙන පිළිගනියි මුව සිනහව පාලා

ටක් ටික් හඬින් තේ දල්ලේ ගෙල සිඳලා
විකුණා දමා ගන්නේ මුදලක් සොයලා
කහට කෝප්පෙන් මහ වෙහෙසක් නිවලා
කහට පාටට ම අතැඟිලි කට ඇරලා

බෝවිටියා දං හිඹුටු ද වෙරළු පලා
තිත්ත පැටව් හිටියා වක්කඩට වෙලා
තාර පාර යන වාහන ගණන් බලා
කවියක් ලියමි මගේ පොඩි ගම මතක් වෙලා