සේලයින් බිඳුවකින් ගත නහර සැනසෙද්දි
මගේ හිත දුවනවා සොයා යට ගිය සිද්දි
තනිකමයි බයයි දෙක මගේ හිත තෙරපෙද්දි
ටිකක් හරි සැනසෙන්නෙ දරුවො ඈතින් එද්දි

උලම තෙවරක් හැඬුව නිදි නැතිව ඇවිදිද්දි
හූන තාලෙටෙ ඇඬුවෙ මං ගෙයින් පිට වෙද්දි
ගෙදර දොර මිල මුදල් රන් බඩුත් සිහි වෙද්දි
පින් පොතත් සිහි කළා සෙත් පිරිත් හඬ එද්දි

මගේ ගත ටිකෙන් ටික අබල දුබල ව යද්දි
ජීවිතේ අනියතයි දැනුණෙ පරිණත වෙද්දි
ගත දවන දුක් ගින්න හිත තුළත් ඇවිළෙද්දි
මරණයත් අනියතද? හිතෙනවා මේ වෙද්දි..