ඉදි කඩුල්ලට අතක් තියලා විලෝ තුර මංපෙතට එබෙමී
ගෙවත්තේ වතුසුද්ද ගහ ළඟ යටිපතුල් දෙක නතර කරමී
ඇසළ පුර පෝ හතක් ගෙවුනා හඳ අමාවක ඇයිද සිතමී
තිමිර පට දෙස බලා ඉඳ හිට කංසා උගුරක් හෙමින් උරමී

තවත් පොළොවක් එළිය කෙරුමට සඳ එදා සමුගත්ත බැවිනී
වෙනත් අහසක යහන් තලයට සදාකල් පිටුවහල් කෙරුණී
දෙඇස් පියවුණු විගස වගතුග සොයන්නට මුළු හිතම යෙදුනී
මතක දැලි පිරිපහදු කරමින් හද සේම රූ සපුව මැරුණී

වැහි පබළු මුතු මාල අමුණා ලොකු දූගේ ගෙල රටා තිබ්බා
නැකත් නොතබා ඇගේ දෙපතුළ යොවුන් වැලිකැට හෙමින් ඉම්බා
හීන සැඩ සුළි සුළං වීලා හදවතට මහ සැරෙන් පිම්බා
ඉතින් තරිඳුනි අදත් මලකට අතක් තැබුවා නුඹේ බිම්බා