එහෙමත් ම දවසක
කොළඹ සිල් ගන්න හවසක
තුම්මුල්ලෙ ශ්‍රී විහාරෙන්
නාන් සුවඳක් නොආ යුතු ..

"තාම සාම්බාරුවට ආස ඇති "
මතක මෙනුපත් නොපෑ යුතු ..

බගතලේ පාරට හරවද්දි
චිලියානු කවියෙකුගෙ තුසිතය ,
කවියෙන් ම මත් වුණ දෙව්දුව !
ආයෙ ඒ වග වාසගම්
අහන කවුරුත් නැති වග
නෙරූඩත් දැන ගත යුතු

පුරුද්දට වගේ ඉස්සර
පපුව හූරන හැන්දෑ'ග
"ආරාධනා"වෙන් නන්දට,
අමරදේවට, වික්ටර්ට
එන්න තහනම් කළ යුතු

නෝන වාට්ටුවේ වැඩ අතර
කියවද්දි ලියද්දි නම,ගම
වැරදිලා හරි පොඩි එකෙකුට
"අසෙනිය" වගේ නමක් නම්
නොවිය යුතු නොදැක යුතු

" අසෙනිය කියන්නෙ ඇත්තම
මලකට නෙවෙයි හැඟුමට"
"පූජාර්හ" කියන අරුතට,

සරච්චන්ද්‍ර තමයි ප්‍රේමය
සම කෙරුවෙ අසෙනිය මලකට "

ආන් එතනදි මතකයෙ
සියළු පරිපථ බිඳ වැටිය යුතු !