තිබුන දෙයකින් වාරු අරගෙන හැම සිතට තුටු ගෙන්වලා
කියන මැසිවිලි කෝඩ වැහි කළු නිමා කරනට සැරසිලා
හඬන ලක්මව දුකින් මුදවා අපේ කමටම හැඩවෙලා
දරන එඩිතර ගැහැනියක් ඇත මගේ ගමෙනුත් බිහිවෙලා

පබළු මුතුවැල් රුවට නැතිමුත් අතට වලළුයි මේ සොයන්නේ
කඳුළු දහඩිය වගුරවා දැන් නිදන පරපුර ඇහැරවන්නේ
සදළු තල මත වැතිර බැලුවත් සුගන්ධය යලි පැතිර යන්නේ
කිරුළු පලදා සුගන්ධිකලා ලොවම ජය ගෙන රැජිනො වෙන්නේ

ගිම්හානයේ ගස්වල නටු යලි දළු ලා නැගෙන හෙලේ
වස්සානයේ පැහැබර මල් අතු අග පිපි සුවද හැලේ
අභිමානයේ අසෙනි හඬට මෝර සුරා වහින වෙලේ
ගම්මානයේ තරු පොකුරුයි ඒ වැහි කළු නතර කලේ