ඇසෙයි දුරකින්
ගීත රාවයක්
සැබැවින්ම එය අහම්බයක් .

ඉදින් දැන් දැනෙයි මට
හද සූරන
රිදවුමක් සහ
ඉසියුම් දාහයක්,
විසල් වූ හිස් බවක්
පුරවා දැමිය නොහැකිය
කෙතෙක් වීරිය කළත්.

එසැණ පූදියි මා මනසේ
රත්තරන් ඉර මලක්
පලා නිල් පාටට
වනරේඛාවක් සහ විලක්
ඒ විල වෙත වීය
දඟකැවෙන පටු මාවතක් .

වටවී ඇත එබිම
දාවලෙත් පළඟැටි තටු
ඉබේටම පිරිමැදෙන
අඩ අන්ධකාරයක්.

මී ගසක් විය විල අරා
ඉර එළිය වියනත පතිත.
රිටි සේ ගලයි ඉන්
සිසිල ද උණුසුම ද

සුළඟට මී මල් නටන,
පංච මීමැසි ගී ගයන
කෙම්බිමක්ය වීය එය අපට.

එතැනය හමුවුණේ අප.

මේ දැන් අවසන් වුණි
ඒ ළසෝ ගීතය
අවසන් වූ පසුත් යළි ඇසෙයි
එහි නින්නාදය,
තෙමෙයි රහසේම මා දෙනයන.

"ඔබ නාදුනනා විරහ වේදනා
පෙරදා වින්දේ මා පමණි ....."