කළුවෙලා හදිසියෙම කන්ද උඩරට අහස
ඇහෙනවා කනින් කන එයට මුල්වූ රහස
නිමවෙලා තේජසින් ලැබුව දළඳා පහස
නැවතිලා "නැඳුන් "හද ළඟදි දවසක හවස

හෙටත් නැග කඳු මතින් ගෙවා ගෙන දුර කතර
යළිත් එන බව කියා ගියේ මෙවරත් ගෙදර
මතක් වී හිත හඬයි දෑලෙ ගිය හැටි නිතර
මටත් දුක නොකියාම වුනු එකයි නුඹ නතර

මගදෙපස නෙතු ගැටුනු අසිරිමත් වූ ලොවක
පින අහිමි අප හැමට යදම් බැඳි ඇත් හලක
තතු කියන හැම වසක නිකිනි මාසේ දිනක
යළි උදා නොවනු ඇත වැටී රැස් නම් ඉරක

පෙළහරට විස්මිතම පෝය නම් තව පහයි
වඩමවන හිමි සමිඳු පැවරිලා හිස බරයි
ඔබ නොමැති පෙරහරක කලඑළිය නම් අඩුයි
මට හැකිද පුරවන්න බියක් විත් සිත පෙළයි