මතකයන් සිහි වෙද්දි
දුක සතුට මුහු වෙද්දි
දෑස් අග තෙත් වෙන්නේ,
ප්‍රේමය නිසාමයි..

නුඹේ ඇස් අභියසදි
නා දළුත් සෙලවෙද්දි
මගේ හද ගොළු වෙන්නේ,
ප්‍රේමය නිසාමයි..

විටෙක නුඹ පැද්දෙද්දි
හුරතලෙන් හිනැහෙද්දි
නුඹේ හදට ම ලෝභ හිතුනෙත්,
ප්‍රේමය නිසාමයි..

සද අහසෙ බබළද්දි
නුඹේ රුව සිහිවෙද්දි
එකින් එක පද එකට ගෙතුනෙත්,
ප්‍රේමය නිසාමයි..

අදුරු දින ගත වෙද්දි
තරු මවෙත හිනැහෙද්දි
නුඹේ ළඟ නැවතිලා ඉන්නෙ ම,
නුඹ මගේ ප්‍රේමිය නිසාමයි...!