වඩියි හිරුදෙවි නුහුරු ගමනක සොවින් පිරි දෙනෙතින්
ඇසෙයි ඉකිබිඳ හඬනු කොවුලන් රිදවමින් දෙසවන්
මැවෙයි ගිණිමල් නැගුණු'යුරු දෙව් මැදුරු පියසි මතින්
හඬයි හදවත, ඉතින් අවුරුදු සමරමුද කෙලෙසින් ?

දරාගෙන දුක දෑත පා මම මගේ දෙවිඳුන් යදින අතරේ
මරා මා නුඹ නුඹේ දෙවියන් පුදනු ඇදහිය නොහැක මිතුරේ
කුරා කුහුඹුවෙකුටත් වරදක් නොකළ සියයක් දනන් අතරේ
මරාගෙන මියැදෙන්න තරමට කළේ අකුසල් කිමද සසරේ ?

බිඳී විසිරුණු දෙව්රුවේ ලේ කඳුළු පිසදා සෙනෙහසින්
සිඳී අත්පා දිවිය සුරැකුණු ගිලන් දන නිති සනසමින්
හිඳී නම් ලෝසතට මෙත පා එකම මනුලොව සුරකිමින්
වඳී දෙවියොත් අපට මෙහිවිත් ලැගුම් ඉල්ලා මනු ලොවින්