යදම් බැඳ රුදු පහර විඳ විඳ කලක් සිට දුකෙ ගිලෙමිනේ
පෙරහැරට නුඹ පුරුදු වෙන්නැති පේවිලා ඇත් රජිඳුනේ
සාදු හඬ සහ නැටුම් බෙර පද අතරෙ ඝෝෂා විඳිමිනේ
ඇත්තටම නුඹ තුටින්දැයි මට කියන් පිංවත් ගජිඳුනේ ..

දිලිසෙනා රන් රුවැති සළුවෙන් රැගෙන කරඬුව තේජසින්
තාලයට එන විටදි හෙමිහිට පේළියට පා ඔසවමින්
මොහොතකට පය පැටලුනොත් හෙම විඩාපත් අලුයම මැදින්
තාම ඒ දුක විඳිනවද නුඹ නපුරු තියුණුම හෙණ්ඩුවෙන්..

තිලෝගුරු බුදු හිමිගෙ ධාතුන් වඩම්මන් හරි සීරුවෙන්
එද්දි කඳුළුක් උණනවාමය ගජිඳ නුඹගේ නාමයෙන්
වරක් නොව දිගු කලක් බුදුහිමි නමින් කල ඒ සේවයෙන්
නිවීයන් ඇත් රජුනි නිසැකව මතු දිනෙක සංසාරයෙන්