තම්බපණ්ණි අහස පුරා
අන්දකාර පටල වසා
නිල් රතු දම් කොල එලලා
රටා වියනවා,

සදෙව් ලොවින් ගෙනා ගමන්
රන් තරු මැද මවා විමන්
සක්විති වත් පුරත් යළිත්
දේව දූතයෝ,

හුරුව අරන් එදා පුරුදු
පිල් බෙදිලා රංචු වෙවී
මැව්ව බවන් වෙතට යන්න
බැන්දට ඉණිමං,

කුමන විමන් මතට ගියත්
කිව්ව කිවුම් පුෂ්ප පිපී
පල බර වෙද සියක් දහක්
ප්‍රාර්ථනාවෝ,