වලාකුළු වීදුරුව මුදු හඬින් බිදුනා
පිනි වුවද වීදුරුය හෙමින් බිම වැටුණා
ඔබේ කවුළුවෙ පඩිය උඩත් පිනි තිබුණා
මමත් ඒ තියුණු පිනි බිදු අතර උන්නා

මීදුමේ ලෝගුවෙන් වසාගෙන කලු රහස්
ඔබේ මහ මන්දිරේ නිදාගෙන ගොලු වෙසින්
කවුළුවේ දොර හරිනු පිණිස ඔබ එන තුරුම
මග බැලුවා හීතලේ ගැහි ගැහී මම අදත්

වැළඳගෙන කටු ඇනී කුමට දුක් වේදනා
ඒක වෙන්නැති නාවෙ කවුලු දොර වෙත එදා
කටු ඇතත් සුකෝමල පිනි සලුව බිම හෙළා
නුඹේ වැහි ඇස් වසා හිරු මාව ගෙන ගියා