අහසට වන් දිය බිඳ
සැහැල්ලු සිරුරෙන්
පාවී යන්නේ නිදහසේ

නොබලා
හැරදා ආ තුර දෙස
සැරිසරන්නේ සැරිසරන්නේ මාරුතය හා
මව් ගැබක් සොයමින්

වලාකුළු යුවතිය
මාරුතය හා විඳ සමහන් සුව
ගැබ්බරය දැන්
බරවී දෙපියයුරු
අඳුරු පැහැවී තන පුඬු

බූත වෙස් ගත් පහළ ලොව තුරු
දෑත් ඔසවා ගැයූ අයැඳුම්
පිරිත් ස්වර මැද
වලා ගැබිණිය
බරින් මිදුනිය

වැටෙන වැසි බිඳුවට
බුහුමනින් හිස නමා
නැවත හිස් ඔසවයි
තුරුපත්