ළමාවිය ළංවී ළයට තුරුළු ව
ළපටි අරුමෝසම් දමද්දී
නොතේරුණු දෑ බොහොම
බැරෑරැම් වී එද්දි
සිත සළිත ව ගියේ
ළාමක ව රිදවමින්
සිතාගත නොහැකි වී...

අනෙක්වුන් පොරකද්දි
ජීවිතය දකිනු ව ජයට
මා ගියේ ගනු පිණිස
වැහැරෙන මගෙ දිවිය
මිහි දනට නොදෙනු පිණිස...

අක්කා නොසිටින්නට
ඒ කර්තව්‍යයත් හමාර ය
වසර දෙක-තුනකටත් එහා
එහෙනම් මේ කව නොලිය වී...

දෙනෝදහසකගෙ දිවි
තොර කැරෙන සන්ධිස්ථානයට
මම ද ගියෙමි අපේකෂාවකින්
වික්ෂිප්ත වූ මගේ හද පෙලා
නැගුණේ නෙතග කදුළක්
උපහාසාතමක හඩින් හඩන්නට
ඉකි ගස-ගසා වෙව්ලන දෙකොපුලෙන්...

වට-පිට බැලීමි...
නෑ අයියා පෙනෙන්නට
පුරුදු අක්කාගේ මුහුණ
විඩාබර පියවෙන නෙත් පියන්
විටින්-විට...
කෝ කුමාරී - චූටී කොහේ ද
අයියාට කීවේ නැද්ද... එනවැයි කිවේ නැද්ද...
කරදරයි අයියට
කොච්චර දුරක් එන්න ද
දකින්නත් ආසයි
අක්කෙ අපි එන්න කියමු ද
තවත් එක සැරයක්... ආසයි බලන්නට
මං ඉතින් මේ පුටුවෙ ජීවිතේ ගෙවනවා
එහාටත් - මෙහාටත් -කැරකෙමින් ඉන්නවා
සකය මත ජීවිතය නැවතිලා... නැවතිලා...!

01.10.2022