අඳුරෙ ඉකිය මකා ලන්න නුඹකුස ආවද
සදේ කැලුම් නැති අහසට මහමෙරක්ය නුඹ
පාළුව මැකුනද ගුවනේ හඳ ආ විට හෙට
නුඹේ මුහුණ බලා ගන්න විදියක් කිව මැන

පත් නැති දා කඳේ සවිය වූ අතු ඉති ටික
පරිස්සමට තුරු ලග ඉඳ , කිව් කවි සී පද
පින්න වැටී දිලිහෙන දළු හිනැහී එන විට
තනියට හිටි රිකිලි වසා පත් මතු වී ඇත

හිත අද්දර හීන ඇහිද සායම් ගෑවද
දිරූ ඉපල් දළුලන තුරු වාරම් කීවද
කදුළු කොපුල් සිනා කැලුම් කැන්දන් ආවද
අහිමි හිතක සෙනෙහෙ කුසුම් කෙලෙස පිපෙන්නද