මහමෙරක උස තියන ආදරේ කාරනා
ඇත්තු වාගෙයි පුත්තු අම්මෙක්ට වාසනා
සංසාරේ පුරාවට පතා ආ කාරනා
හුස්ම ටික තියෙන්නෙ ම ඒ මත්තෙමයි සදා

කුස පුරා දඟ කරපු සුන්දරම කල්පනා
ලයේ උණුහුමේ දී කිරි වෙලා වෑහුනා
ඉරක් වී මගෙ ලොවේ සතුට කැන්දු නියා
පුතෙක් මහ හුයක් මය පරපුරක් බන්දනා

බොල් වී කරල උඩු හුළඟට වැනෙන නියා
සරු වී බරට ගුණ නුවණින් සරණු සදා
සරුංගලය සේ රැහනින් රදා නොලා
රිසි සේ සරනු ලොව දිග් විජයක් ම කරා