මාලය වගේ හිරු යනකොට සඳක් එමින්
කාලය දුවයි ආනත ලොව වටක් යමින්
තාලය හොඳම පුරවා සිත හුඟක් සොමින්
සාදය නටමු උතුරන තෙක් දියක් හෙමින්

සේලය කොටයි පෙනුනට උඩ යටින් ටිකක්
පාපය කිසිම නොරැඳෙයි එහි ලෙසින් තිතක්
ලෝබය අතැර ගෙනැවුත් පඬු යාර හයක්
පාදය තෙක්ම පළඳමු වළකමින් දොසක්

වැඳලා මොටද මහ සෑයට සිරස නමා
පළඳා ඇඳුම් පින් පුරවමු නොකර පමා
දෙසලා බණක් හිත සැනසෙන ලෙසට තමා
වළකා වැටෙයි මිසදිටු වැසි මෙලක තෙමා