අහස ගිනිගෙන දැවේ බොහොදුර
හිරුද මැදිකර රුදුරු පුලිඟුව
තුංග කඳුවැටි යාය ගිලගෙන
කලුම කලුපැහැ අලුය විසිවුන
හංගගෙන ඇස් දිට්ටි මානෙම....

අලස ගතියෙන සැලෙන පියපත
වවුල් රෑනක සොඳුරු සිතුවම
දකුනු කුරුසිය දිලෙනමුත් රැය
බොහෝ දෙනෙකුම වැරදි මගකය
හත් දින්න ගැන ගැනම එළිවිය....

පහන් පැල තුල නිවුනු පහනය
කොඩෙයියන් රොද බැඳුන සයනය
පැන් පොදක්වත් නැතුව හිමිසඳ
දූලි ඇලවුනු මකුලු වියනට
යටින් අඩවන් දෑස නොහරින.......

පොහොන් යායකි දෙවැට අද්දර
බිමට නොවැටි ඇලවු කුලුනක
සාත්තුව කිසිවකුත් නොබලම
ආන්..,ඕසෙට පිපුන මල් ඇත
බිඟුට කලියෙන් වැටී සැඟවෙන.......