සිනිදු සේලයක් විලසට, ඇග පුරාම තිබුනු ලෝම
ඝණ සරුවට හැඩට පේන, සොබා දමින් ලැබුනු දාන.
ඉවක් බවක් නැතුව හපන, නිල්වන් තණ පිට්ටනි මත,
නිරුවත් කළ මස් ගොඩවල්, සේ දිස්වෙයි නිමක් නැතුව.

දුකක් නැතිව කපල අරන්, ලොම් ටික හැඩ කොට පීරන්,
නා නා විධ පාට යොදන්, බොත්තම් එහෙමත් අල්ලන්,
පොරවාගෙන හිසේ සිටන්, උනුසුම් කරගෙන ඇවිදින,
නුබලට විතරද? දැනෙන්නෙ, කටු ඇනෙනා මේ සීතල.

රුදු සීතලෙන් ගැහෙමින්, බේරෙන්න ආවාය ගැහැටින්,
මව්ගෙ තුරුලට සතොසින්, දැනුනි වෙනසක් විගසින්.
ගත වසා සිටි සිනිදු වස්ත්‍රය, නැත අද ඔබ නිරුවතින්,
ලොම් කබාය සොරු ගෙන ඇත, කවුරුන්ද? ඒ සොරුන්.
මව්නි නොවලහා පවසන්.

කලබල නොමවන් පුතුනේ, පෙර භවයක අපි ගන්නැ’ති,
උන්ගෙ ඇදුම් සොර සිතකින් - අද උන් ගෙන අපේ ඇදුම්
නිති ලෝ දම වේ එලෙසින්.