සත්කුළු පව්වට මුවා වෙලා
නොසැලී මහමෙර උරින් දරා
උදම් රළත් නුඹ තරණය කෙරුවා
දරු කුස නොපිරුණු දවස් නිසා

දුන්නා නම් පපු ගැඹුරේ සෙනෙහස
ගත දාබිඳු මුතු කැට කරවා
නුඹ හැර සමතෙක් නෑ මේ මිහිපිට
සුසුමෙත් දරු සෙනෙහස විඳිනා

මිරිවැඩි ගිලිහී රටා ඇඳුණු පය
සිපගන්නට මල් පෙති සැලුණා
සමනළ කන්දත් අර නුඹ වගෙමයි
අප්පච්චී පද්මය රකිනා

සංසාරේ දුර අත අත නෑරම
මෙත් බෝසත් හිමි මඟ දැකලා
මව්වරුනට බුදු පදවිය දන් දී
පියවරු නිවනෙහි දොර හැරියා


ඇඹිලිපිටිය