කීවමුත් දිව්රමින් පෙරදා නොයෙන බව කිසි දිනෙක හැරදා
පෑව සෙනෙහස අකුල ගන්නැති මාව ඒකිට එපා හන්දා
වාව ගන්නට බැරිව දුක්ගිනි ඒව ඔක්කොම තනිව වින්දා
නාවමුත් දැන් කමක් නෑ මං බැදීමක පෙම් යදම් බින්දා

නානාවිද කිනිසි අත ගෙන පලක් නැතී
කළහොත් පවක් දිනකදි පසුපසින් එතී
ගිහිගෙයි විසුම හදමඩලට ගෙනෙයි හතී
මා සෙව් නිවන සැගවී බණ පොතෙහි ඇතී

රත්තරන් කූඩුවක හැදුවත් ගිරව් කැලයක් සොයා ඇදුනා
අත් හැරීමත් ප්‍රේමයක්මැයි මා ඇසුව ගීතෙකත් තිබුනා
නසාගෙන පසු නැසෙන්නටනම් කිසිවිටෙක තීරණය නොවුනා
සිත් පුරා සැනසීම අත්කර බුදු මගින් තුන් සිතම නිවුනා