සඳ දිය මිරික හරිමින් තිබෙනා රෑක
බිළිඳෙක් හඬයි ඈතින් දිස් වෙන ගේක
මතකද සොඳුර මෙවැනිම දවසක් දාක
ගනඳුරු පෙනේරය හැලුවා දුක් සෝක

එක මග යන්න හිටියට අප එකට ඇලී
අහසක් උසට ඇත මහ සයුරකේ රැළී
කතරම තෙමන අක් හා වැස්සකට නිලී
ඉන්නට බැරිය කිසිදා තරුවකට දිලී

නිශ්චල රෑ බදුලු පහනක එළියක
දිගේ
විස්තර කළ නොහැකි දුරකට ඇදෙමි ගඟේ
යෂ්ටිය නැතත් හබලක් ගෙන යනෙන මගේ
ගැස්සෙන තැනක ඔබ හිටියොත් තමයි අගේ