පුරුකෙන් පුරුක බැඳ නොකැඩෙන ලෙස තදට
භවයෙන් භවයෙ දුක උරුමය ලෝ සතට
ගිනි ගෙන දැවෙන වස විස පිරි සිත් මලට
සමකර තිබුනි ගිනි වැල් රන්දා මුලට

දුක හා දුකත් උපදවනා සියළු මග
එය දුරු කරන රඟ පෙන්වන දහමෙ වග
මගහැරි දනට පෙන්වා දිගු සසරෙ රඟ
ඇත් අස් සිංහ ගව නොනැවති දුවති මග

ඉන්නට ඇලීගෙන සසරේ නොනිමි කලක්
ගන්නට තවත් සොයලා රස නොවන සැපක්
පෙන්වා දෙන්න අසාවට නොමැත නිමක්
නෙළලා තිබුනි සියුමැලි ලිය සදිසි වැලක්

බිඳහැර සියලු තණ්හා බැමි බැඳි නොයෙක
දැන එය නොවෙද ගිලනුයෙ සසරම දුකක
ජලයත් කිරෙන් වෙන් කල සියුමැළි තුඩක
රුවකින් තිසර පෙන්වයි මහිමය සිතක

නසමින් දෝස සසරේ බැමි බිඳ හරිමින්
මනසින් සෑම විටකදි යහගුණ වඩමින්
කෙලෙසුන් පාගමින් එය හිමිහිට මරමින්
පියුමක් පීදිලා නිවනේ සුව මවමින්