හෙවණැල්ල
සිත තුල පිරිලා තනිකම අපි දෙන්නට අපිම මිසක්
වැතිරිල උනුහුමෙ විඳපන් ඇස් දැල්වෙද මගට කෙනෙක්
සහලොල ගනඳුර එන්නට කොහොම නමුත් ගෙවෙයි කලක්
කලබල වෙන්නේ කුමටද විවේකයෙන් සිටිමු පැයක්…
විඳවල කෙනෙහිලි මගහැර සැනසෙන්නට සුමුදු රැයක්
තවරල සියොළඟ මිහිමව රමණය කර දවසෙ නිමක්
කියවල මුවමත කෙඳිරිලි සංසාරෙම උරුම සොවක්
උහුලල දෙසවන යොමපන් දැනෙනවාද ගැහැණු දුකක්…..
නැවතිල ආයෙත් නොඑන්න වැසිය යුතුයි දොරටු සයක්
මතුවෙල පීනත් දෙගොඩට ගිලෙනවමයි මෙහෙම දොසක්
වදහල බුදු බණ තැවරෙන කැනිමඩලම බිඳින තැතක්
කොනහල වඩුරුව ගනිතත් තණ්හාවම සිහින දැළක්…..