රිදී වන් රැස් දහර
සිසිල් සුව කැඳවනා
රෑ සිරිය පතුරුවා
කාන්තිය විහිදෙනා
අකීකරු වලා මැද
පිළිකුලින් සැඟවුනද
අහිංසක සඳ මඬල
හිරුට කීකරු වුනා

දහවලක් පුරා
ළැඹැදියාවෙන් ප්‍රේමයෙන්
මුදා හළ හිරු කිරණ
උරාගත් සඳවතිය
අමාවක දිනේ කඳුළින්
නුවන් බර වුවද
උදාරයි තිගේ පෙම්
පොරොන්දුව රෑ පුරා

හිමි බැතිය මම දනිම්
උත්කෘෂ්ට ලෙස දනිම්
ඒත් සඳ දෙවියනේ
නොතේරෙන දෙයකි මේ
වඩදියට බාදියට බියෙන්
වෙව්ලන දනන්
උමතු අසරණ ඔබේ
අහිංසක දූ පුතුන්
දැත් බැඳ අහස දෙස
නෙත් යොමා බලන්නෙත්
කළුවරින් මතුවෙනා
ඔබේ රුව දකින්නයි .