තුන් තිස් පැය ම පිරිතෙන් මය ගතවෙන්නේ
පැතුවට පැතුම් නෑ රට නම් ගොඩ යන්නේ
දුෂ්කර සමය කරුමය බව නොසිතන්නේ
මොළගෙඩි කොහිද ලොකු තැන්වල මිනිසුන්නේ

අතහිත දීලා සුළු නිපැයුම් කරුවන්ට
ලෝකයේ අනිත් රටවල් යයි ඉදිරියට
ලක් මව යන වගක් නොපෙනෙද පසුපසට
ඉදිරිය අඳුරු මය නිපැයුම් නැති රටට

දළදා මැදුරෙ, කැළණියෙ සහ අනුර පුරේ
හැංගූ කාසි එළියට ගෙන මෙදා සැරේ
පැදුරේ ඉන්න මිනිහව තිබ්බොත් මැදුරේ
මහ සඟ රුවනටත් දෙව්ලොව දොරක් ඇරේ

සෝ ගිනි දැවෙයි දකිනා සැම පුවතකම
දින දින වැටෙන හැටි දැක මගෙ උපන් බිම
නැඟි කඳුලකින් තෙත් වුණ ඇස් දෙකෙන් මම
ලියවුණ කවියෙ දොස නොදකින් මිතුරු සැම