
සෙත් කවි වුණේ මාපිය හෙළ බැල්මෙන්
රැකුණේ කැණිමඩල මවිපිය සෙනෙහස හන්දා
සැනසුම ගෙන ආවෙ නිවසේ බුදුවරු දෙන්නා
සෙනෙහස පිරුණු හදවත දරුවන් රන්දා
සමනළ කන්ද වූවා දරණ සිවු මහ ගංගා
වඩින්නත් කළින් හිරු දෙවි අප ලොවට
නිමවී සිනාසෙයි කළ දවසේ මෙහෙය
කුස පුරවන පිළිසිඳ ගත් දා සිටය
දෙනෙතට ගලාඑන්නේ හද පිරි සෙනෙහස කැටය
ඇත්නම් බඳුන් පුරවා හැද රසැති බොජුන්
ගලා බසියි උතුරා ගෙණ සතුට හදින්
ග්රහ දොස් අපල උවදුරු දොම්නස් ආවොත්
සෙත්කවි වුණේ මාපිය හෙළනා බැමන්
අමර ගුණසේකර ප්රංශයේMurne la Valee ප්රදේශයේ