සිව් බඹ විහරණ
පරකාසෙ උනත් ලෝකෙට
මරගාතෙ වෙච්චි ගෙදර ට
සැමියෙකුගෙ බොහෝ පීඩා
නිහඬවම ඉවසා දරාගෙන
දුක සමග ලියා මැල්ලුම ක්
කඳුලු කැටයකි න් ලුණු ඉස
පදමකට සදා පරිප්පුත්
සමග කරවල බැදුමකුත්
තබා මේසය උඩ
තිත්ත ගණඳුර විනිවිද
දිලෙන තුරු විදුලි පන්දම
මෙත් සිතම දල්වා සීරුවෙන්
දොරකඩම රැකවල් සදන්නී
උස් මහත් කළ දරු පැටව්
දැන් සැදී බටහිර පන්නයට
හිත මිතුරු පිය සාදවල
කල් මරා රෑ මැදියම ට
ගෙට වදින හඬ ඇසෙන තුරු
නිදි නොඑන යහන මත අවදියෙන්
මුදිතා ගුණය වඩන්නී
අසනීප වූ සොහොයුරා
ඇව්ත් දුර ගෙවා ගම ඉඳන්
කියන දුක් ගැනවිලි අසා
පෙරුම් පුරමින් එකතු කල
මොණර කොලයක් රැගෙන විත්
කරුණා පෙර දැරිව අත තබා
සිහින් සුසුමක් හෙලන්නී
දුන් දෙයට නැගෙන රොස් පරොස්
ගැටී පීරිසි බිඳෙන වස්
අසල් වැසි සවන් තුල වැදී
“කලබලයක් ද ඊයෙ රෑ”
විමසද්දි මල් වැට උඩින්
මුනි වතින් මැදහත් සිතින්
මඳ සිනාවක් නගන්නී
Photo credit ;Verne Ho
මීගොඩ