හැන්දෑ යාමයේ අනෝරා වැහි වැටන
දෝතට ගනිමි මම හඳක් විලසින් පෙනෙන
එක පිම්මේ දුවන උණුසුමක් තෙත බරිත

අමුත්තෙක් ආ විගස උණුසුමෙන් පිළිගන්න
කුඩා කල පුරුද්දට උකුල මත්තට පනින
ළදරුවෙක් මෙන් පෙනේ යෝද සිරුරක ඉන්න

දවසේම ළඟින් හිඳ ඉර හැරෙන්නටත් පෙර
පුරුදු ඉරියව්වෙන්ම නිදිද අද නිහඬවම
නිසල නෙත් වැසී ඇත උණුසුමයි තවම හිස

සිසිල දෙන කරඳ ගහ යටින් බිම හාරලා
පොද වැස්ස නොතකමින් විදුලි පහනින් බලා
පස් දෝතක් ගනිමි සීතලයි ඒ උණුසුම