ගැටෙත පියවි නෙත
බොඳ ව දසුන් පත
සිහිවත කලණ මිත
පෙම් මල නොවූ මුකුලිත
සලිත ව හද විල
හඬවයි තැවුල් රළ

අමුතුය මේ සොඳුරු විල්තෙර
සසල යි ඇල් පවන
මුසු ව විල් දිය හඬන
කොඳුරයි අඹපත් ද
සැමරුම් නො ඉවසන

පඳුරු ගොමු ඉම අස
වතළ තණ නිලන බිම
ගොළුය මේ හාද ගල් කුළ
ආවේග බර තෙපුල්
නිදන් කළ පෙමක වග
මව යි අබියස මා
ආතුර නුඹේ මුව
සැනසුම ද නුඹට මේ
විල් ගැඹර මැන බලන
දිනාගත් ඇගේ පෙම
මා ද නුඹදැයි නො දැන

2021.05.12