සුන්දර බවකි පාසැල වෙත පිය නැගුව
අන්දර වැට දිගේ සුදු ගවුමෙන් රැඟුව
පින්සර කෙළි දෙළෙන් මනලොල් ගති පෙඟුව
රන්වැනි කළකි පසු කෙරුවේ වැනි බිඟුව

වසරින් වසර පසුකරගෙන ඉදිරියට
යන්තම් පියනඟා අටවැනි ශ්‍රේණියට
උඩ පංතියේ සිසුවෙකු රිංගුවෙ හදට
හසුනක් ලියා දුන්නයි. නොසිතුව ලෙසට

වටපිට බලා කිසිවෙකු නැති ලඟ පාත
පාලා කොමළ දිගු කරලා මගෙ දෑත
ළංකර ළයේ සෙනෙහසකට ඇති මෑත
මුල් ගුරුතුමා දුටුවයි. මෙය සිට ඈත

ටවුමේ ඇති රඟහල වෙත පිය නැඟුවේ
ඔහු හා එක්ව මනමේ නාටක බැළුවේ
කේළම එදා කවුරුද ගෙදරට කිව්වේ
ඇතිවෙන තූරු පියතුමගෙන් ගුටි කෑවේ