![](https://londonkavi.com/wp-content/uploads/2024/02/970b118a-6baa-4c53-a0c1-fd22556e4e5c.jpg)
නොපැළඳූ තෝඩුවක්…
ඒ චූටි සංදියේ
පාරේ යන අතරමග
ගෙදරට ගොඩවැදුනු
සාත්තර කියන්නී
කොණ්ඩේ මුදුනට බැඳන්
ඔලොගුවක් උර දරන්
පිටේ පැටියෙක් බැඳන්
මිදුල මැද ඇන තියන්
අම්මාට ලං වෙලා
මොන මොනවදෝ කියපු
සාත්තර කියන්නී..
ගෙඩි මාල පැළඳගෙන
අතේ වළලුත් ගොඩයි
ඒත් මතකයේ නොමැකි
තාරුකාවක් වගේ
නාසයේ දිලිසුනා
රවුම් පොඩි තෝඩුවක්
එදා ඉඳලම දැක්කේ
එකම එක හීනයයි
පළඳින්න නාසයේ
පුංචි තාරුකාවක්..
කනට මිස නාසයේ
නෑ තෝඩු දාන්නේ
කන් දෙකට මේ තෝඩු
හරිම හරි හැඩයි නෙ
අම්ම කිව් නිසාමයි
පුංචි රන්තෝඩු දෙක
මගේ කනේ එල්ලුනේ..
හීන අන්සතු වුනා
කාලයත් ඉක්මුනා
අමතක කරන්නට බැරිව
පැළඳ ගන්නත් බැරිව
අදත් රන් තෝඩුවක්
තාරුකාවක් වගේ
දිලිසි දිලිසී තියේ
තාම මගේ හිත් කොනේ!!!