නාඹර වී කරල් ඔච්චම් කරනවිට
කෝමල නුඹම විතරයි එන්නේ හිතට
පනමෙන් එදා ආලය කල බව ඔබට
කීවේ සතුන් සීපාවන් ගහකොලට

වෙන්දේසියේ ලන්සුව තියනා විලස
සෙයිලමෙ ඉඳන් ආවා ඉල්ලා පහස
ගුලිකර දමා පරපුර සහ කිතු යසස
නොකියම නුඹ ගිහින් අඳුරුයි අද දවස

ඉඳහිට මුනගැසෙන මුත් නෙත් නොගැටෙන්නේ
හිත මට කලින් ඔබ ලඟටම දුව යන්නේ
ඒ මුදු පහස සුවඳක් වී තැවරෙන්නේ
ඇයි හිත නුඹම මේ විදියට දුක් ගන්නේ