යුද්ධයේ කුරිරු වෙඩි උණ්ඩයක් කිරි පොවමින් සිටි මව් බිලිගත් මොහොතක දුර්ඝාවිය නොදන්නා පියෙකු අත තනිවිය..එම මානුෂික දයානුකම්පිත මිනිසා ඇය හදා වඩා ගනී...!



කාල වර්ණ ඇහි බැම හැර

කිරි දත් පෙන්නා හිනැහෙන

සරමෙ ඔඩොක්කුවේ දඟලන

සිඟිති දියණියේ

නුඹ නුදුටුව එ'වෙඩි උණ්ඩ

පුපුරු ගසයි මහද සදා

පන යන සැණ දුටු එදසුන

අමතකව නොයේ



නුඹෙ නිවහන ගිණි ගනිද්දි

කිරි උරමින් නුඹ සිටිද්දි

ගැස්සී නුඹ බිම වැටෙද්දි

දෙතන යකුන් උදුරාගති

සිඟිති දියණියේ දුර්ඝාවියේ

අවිහිංසක කාල බිළිඳියේ



තල තෙල් සුවඳින් නැහැවෙන

මගෙ ලය මත නැග හිනැහෙන

අම්මා යැයි මා අමතන

කාල දියණියේ දුර්ඝාවියේ

තවමත් මගෙ මේ කණ ලඟ

දෝංකාර දෙයි ඒ හඬ

පුපුරු ගසයි මහද සදා

සිඟිති දියණියේ දුර්ඝාවියේ



ගිඩාරම් මලේ සුවඳ මට දැනේ