යන තැනක ගෙනියන්න පින් ගොඩක් තිබුනාට
සිත දුවන්නේ නිතර කරපු පව් කන්දකට
පහනකට තෙල් නොදා නිවෙන්නට හැරියාට
අත්හැරිය නොහැකි ඇයි ! ජීවිතය කළුපාට

අතීතය, තරුණ විය නැවත සිහි කළහැකිය
ඇස් පියාගෙන කැමති ලෝකෙකට යාහැකිය
සිත කොහේ ගියත් කය ලෙඩ දුකින් පරිනතය
සියළු දේ හැර දමා දැන් ඉතින් යායුතුය

අවසාන කාලයේ බණ දහම් ඇසුවාට
ඇති තරම් දන් දෙමින් පෙරුම් දම් පිරුවාට
භාවනාවට ගිහින් වරු ගනන් හිටියාට
වියරු වී නැගෙන ගිනි නොහැක වලකාලන්ට

හදවතේ හුස්ම ඇත භාර දී මැෂිමකට
කැපූ තැන් බට දමා වසා ඇත සීරුවට
රෝහලක උඩු අතට සතපවා සිටියාට
බට දිගේ එන රුහිරු කඳුළු වේ හදවතට

ගල් අඟුරු දම දමා යළි යළිත් පන පොවන
දුම්රියක් වගේ දැන් තැනින් තැන නතර වන
ලඟ ම දුම්රිය පොළෙන් බහින්නට සිතුවාට
පන ගසා යළි දුවයි කෙටි කලක් ඉදිරියට