රිවි රැසින් විඩපත්ව
රෑ පාන නිදි නැතිව
අපේ දිවි ගොඩ නැගුවෙ
ඒ නුඹයි අප්පච්චි

සරතැසින් ගොඩ නැගුව
කිසි දෙයක් මට නැතත්
කම් නැතැයි හිණැහුනේ
ඒ නුඹයි අප්පච්චි

හොඳම දේ විතරක්ම
දහස් ගණනින් කළත්
පොඩ්ඩටත් දොස් ඇහුවෙ
ඒ නුඹයි අප්පච්චි

ලොවක් ඉදිරියෙ වුවත්
මහමෙරක් ඉවසුවත්
හන්ගාම ඇස් තෙමුනෙ
ඒ නුඹෙයි අප්පච්චි

දිවි මගින් වියපත්ව
ගතේ සවි නොරැඳුනත්
සිතේ දිරි නොසිඳුනේ
ඒ නුඹෙයි අප්පච්චි