හීන් කුලේ මට කෝ ඔය ගරු නාම
රෙද්දක් පොළොවෙ ගැහු විටෙකැයි සරු සාර
වේරහැරින් කොටහළුවක් වුණු දාක
පා ඇදි අයුරු මතකයි හොඳහැටි තාම..

හැඩි දැඩි මිනිහෙකි ඔහු මට මං පෙන්වූ
නෙත් ගැටි විගස හදවත තරමක් ගැස්සූ
යමින් ගමන ලංවී දෙකොපුල් සිඹපූ
සාගරයම ඔහු විය මගෙ ගිනි නිවපූ..

නුඹ දුන් ආලය දරමින් දසමාසේ
ප්‍රේමයෙ සමරු වේ ඌ සත් අවුරුද්දේ
පුංචි පුතා එක්කලා මං පියමැන්නේ
නුඹේ රුවම දැකගන්නයි සිත් සැටියේ..

තිසරුන් වසා සිටි හැට්ටය ඉරී ගියෝ
ගල් ගෙඩි හැපී පොඩිපට්ටම් වනු ඇහුනෝ
හුස්මට පෙරම හද පුපුරා පෙම ගැලුවෝ
මොණරුත් හඩනවා නුඹ දැක මයෙ පොඩිනෝ..!