සමාජය රඟහල කි..
එහි.. රඟන අය අතර..
ඇයද එක් දිරි කතකි
නොසෙල්වී... සිනාසෙන
ජීවිතය.. සුන්දරයි..
මා මුවින් ගිලිහුණෙන්...
සැණෙන් ..ඇය බැලූ මදෙස
විසල් වූ ..දෙනෙතකින්..
යළිදු ..හිස් බැලුම් ලා ..
සිනාසුනි මුව අයා..
බොඳව ගිය කඳුළු බිඳ
නෙතු දෑලේ ... වියලුණෙන් ..
රුදුරු රෝ බිය.. ක.. දුක
හැඳින.. පෙර දන්.. දුන්නු
ඇගේ රූ සිරු මහිම..
අහිමි කර ගත්තාට...
දුක වසා සිනාසෙන ..
එවන් සුන්දර කතුන්..
හැඟුම් තුළ.. රැඳි සුසුම්..
කිසිවෙකුත් හඳුනා ද.....
අනියතයි සියලු දෙය ..
ඇය හැඳින සිටියාට ..
බුද්ධියෙන් දිනුව . මුදු.
ජීවිතේ නො යදී. ද..
සිනිඳු..සලු ගත වසා..
මවන..රූ..සිරි රටා..
ඇසුවේද ඉකි..නොලන.
ඇගේ ..සුමිහිරි.. ..කතා ..
සසරේ කළ මහ.. පව..ක.
දුකෙන් ඇය පෙලන්නැති
සිනහවෙන්.නිරතුරුව.
ඇගේ දුක් වහන්නැති.
සවියක්ව..දිරිදෙන්න..
සිනහවට ...එක්වන්න
ඇය.ට. ඇය.ලෙස දකින..
හෙටක්..සුන්දර වන්න...