දහ සය වසර තුන්වෙනිදා නොවැම්බර
හෙන හඬ නැතිව වැදුනා හෙන පාන්දර
පෙරදිග අහස බොඳවී හලමින් දියර
පියවිනි දෙනෙත පඬිතුමගේ එ සුන්දර

අන්තිම වසර තුන හත රක ඇසුර මට,
ලැබුනා පෙර පිනෙන් මැනවින් විදගන්නට,
සිහින් සිරුර ලඟ ඔබගේ සිටන විට,
දැනුනේ යෝධ ඝම්භිර උතුමෙක් ලෙසට.

දැනුමින් ගුනින් සපිරුනි ඔබෙ අබියසට
ගිය කල කුහුබියකු වෙනවග දැනුනි මට
ඒ හඬ සවනෙ රැඳි කල ගී යක ලෙසට,
දහසක් ඇසුන ගී සැනකින් ගියෙ යටට.

සුන්දර සිනා රැලි සමගින් ගෙනෙන බස
රසමුසු වදන් නොඅඩුව ඒ මහඟු ඔස
විශ්ව කෝශ පරදයි ඒ සරල බස
ඇසෙන අපට ගෙන දෙයි නිරතුරුව තොස

කුළුනු ගුනෙන් සපිරුනු පඬිතුමනි ඔබ,
නිහත මානි කම ඉහලින් තිබුන ඔබ,
සරල වතින් කෙරුමෙන් පිරි හදේ ඔබ,
බෝදි සත්ව ගුන පිරි මහතෙකුය ඔබ!

ගත හැර ගියත් හඬ හත් වසරකට පෙර,
ඇත ඒ මිහිරි හඬ රැඳිලා ගුවනෙ දුර,
සිත නැවතුනත් ගුණ සිතුවිලි ඇත විසිර,
ලෝ වැසි දනන් පිබිදෙනු ඔබෙ ගුන සමර!