ආයාචනා ....

තුරු ලතාවනි සුනිල වූ
පුබුදුවාලනු මැනවි කුසුමන්
ළදළු මත තුරු හිස් මුදුන් වල
සොඳුරු සුවඳක් විහිදුවා .

තාරකාවනි නිමල වූ
දිදුලමින් යළි සිනාසෙනු මැන
සීත රැයෙ තනිකම මකන්නට
අතීතයෙ සිතුවම් අඳින්නට.

නදී කොමලියෙ සොඳුරු වූ
ගලායනු මැන නොනැවතී ඔබ
රුදුරු බාධක ශිඛර අතරින්
සිඳු මවුන් වෙත සෙනෙහසින්.

සඳ කුමරියනි මිහිරි වූ
එබී එනු මැන වළා අතරින්
රුදුරු ඝනඳුරු අහස් තලයක
පාළු තනිකම මුදා ලන්නට.

සරණ සියොතුනි නුබ ගැබේ
මියුරු පදවැල් ගයනු නිරතුරු
වැටුනු පිණි බිඳු මැකී යනතුරු
හදවතේ මල් පෙති පිපෙන්නට.

වැහි වළාවනි අඳුරු වූ
පතිත වන්නට ඉඩ හරිනු මැන
එකට ගොනු වුනු ඔබේ කඳුළැලි
දැවෙන මා හද ගිනි නිවන්නට.

දරන සැම දුක් මිහි ලියේ
වැළඳ ගනු මැන දෑත් විහිදා
සෙනෙහසින් මා ඔබ තුරුළ වෙත
සියලු දුක් ගිනි නිවා ලන්නට.